Week 3 van de oversteek; 6-12 december

Deze week ben ik voor het eerst de mast in geklommen. Na een tijdje zeuren bij Anne en het touw van het tuigje gesplitst te hebben kon ik eindelijk richting het kraaiennest. De touwladder begint aan de zijkant van de boot en is daar vrij breed, maar boven aan kan je net met één voet op het touw staan, dus dat is iets moeilijker. De enige instructies die ik van Anne kreeg waren: zorg dat je altijd met minimaal een haak vastzit en maak je alleen aan de staaldraden vast, veel plezier verder! Omdat ik rond half 7 de mast in ging had ik een heel mooi uitzicht met de zonsopgang. Ik heb een tijdje in de mast gezeten, en toen moest ik sturen dus werd ik naar onder geroepen.
Het gaat echt steeds beter met het zeilen! Ik ken ondertussen bijna alle touwtjes, en dat zijn er een stuk of 100, bij naam en weet wat ze doen en waar ze ongeveer zitten, en daar ben ik best trots op. Het enige stomme was dat Renée en ik ons afvroegen of het grootzeil een neerhaler had, en dat ze toen tegen ons zeiden: “Als je kijkt vindt je hem vanzelf wel.” Na een kwartier naar boven staren en aan alle lijnen trekken kwamen we tot de conclusie dat hij er toch echt niet zat, en dat bleek ook te kloppen. Ook het sturen gaat steeds beter, af en toe kan ik nu gewoon 10 minuten niet aan mijn stuur draaien en gaan we nogsteeds de goede kant op. Soms moet je echt heel goed oppassen, want dan draait de wind een beetje en als je dan 10 graden uit koers vaart heb je bijna een klapgijp, en dat wil je echt niet! Ook heb ik geleerd om met de secstand de middagpositie te bepalen en een aantal andere dingen die met navigeren te maken hebben, zoals behoud bepalen, gaan steeds beter.
We hebben ook voor het eerst een vis gevangen die het eten waard was, een dorado. Ik sliep toen hij binnegehaald werd, en ben wel wakker geworden maar heb de vis zelf niet meer gezien. Achteraf heb ik wel een aantal foto’s gezien en een filmpje waarin Martin het beest doodslaat met een pen van de dichtsbijzijnde pennenbak (waar de lijnen aan worden vastgemaakt, dus geen balpennen).
Het weer is af en toe een beetje vervelend, dan gaat het midden in de wacht opeens heel hard regenen. Gelukkig zijn deze buien na een kwartiertje meestal wel voorbij, maar dat betekent wel dat je alle ramen dicht moet doen, en daar ben je wel eventjes mee bezig. Een beetje regen op z’n tijd kan wel fijn zijn, omdat het hier nog steeds rond de 30 graden is en je anders echt dood gaat van de hitte.
Zondag was best een speciale dag. Het was mijn vrije dag, maar daar heb ik niet heel erg van kunnen genieten; Poseidon kwam namelijk. Normaal als je met een boot voor het eerst over de evenaar gaat, komt Poseidon en dan word je kaal geschoren. Wij gingen weliswaar niet over de evenaar, maar we hadden wel de grote oversteek gemaakt en dat was voor Martin reden genoeg. Rond 2 uur moesten we allemaal naar de salon, en een van de leraren stond daar verkleed als zeebewoner om te zorgen dat wij er niet uit gingen. Op een gegeven moment werd een van de leerlingen, Douwe, door Anne meegesleurd en die kwam even later half kaal zich naar binnen vechten. Hij werd door een paar leraren weer mee naar buiten genomen. Daarna moesten we allemaal een voor een weer naar buiten komen. Je hoorde best veel geschreeuw, en iedereen binnen vroeg zich af wat er precies gebeurde. Ongeveer in het midden kwam Anne mij halen. Buiten stond Martin als Poseidon verkleed, en een aantal leraren en bemanningsleden als zeebewoners. Je werd eerst op je buik op een bank geduwd en toen kwam Els met een scheerapparaat aanzetten. Ik geloofde niet dat je echt kaal ging, en ik zag ook geen haar op de grond vallen dus ik bleef redelijk rustig. Sommige mensen werden echt helemaal gek en dat was best grappig. Daarna werd je afgespoeld met water en onder de kreet: “Al dat landvuil eraf” werd je ondergesmeerd met een mix van ketchup, water, maïs, mayonaise en nog meer prut. Je zat echt van top tot teen helemaal onder, dus ook je haren. Als dat goed genoeg was gebeurd kreeg je een glas zeewater voor je neus, dat je in een keer moest opdrinken. Daarna kwamen nog een paar kleine dingen, en dan was je klaar. Omdat het best lang duurde voordat iedereen geweest was droogde alle prut helemaal op, en het hele schip zat ermee onder. Toen iedereen klaar was moesten we eigenlijk snel afdouchen met de tuinslang, omdat de watermaker alweer kapot was, maar uiteindelijk hebben we de bemanning zo ver weten te krijgen dat we alle zeilen naar onder mochten halen en stil gingen liggen, voorzover we dat nog niet deden omdat er totaal geen wind was. Toen zijn we zo snel mogelijk met z’n allen in het water gesprongen. Echt heel speciaal was dat, zwemmen midden in de Atlantische Oceaan! Na een half uurtje ging de zon bijna onder en moesten we dus allemaal weer uit het water. Snel hebben we de zeilen weer op gezet en zijn we verder gevaren.
De volgende dag begon de scheepsovername. Dit houdt in dat alle bemanning zich terugtrekt en wij zelf het schip varen. We konden solliciteren voor de functie van kapitein, stuurman, bootsman, machinist en kok. Ik heb dit keer niet gesolliciteerd omdat ik nog te weinig ervaring heb maar ik ben van plan om het de volgende keer wel te proberen. Het was voor mij een best drukke wacht omdat ik eerst de 4-8 wacht had ’s ochtends, en bijna meteen erna de 12-4 wacht. Dan heb je dus echt heel weinig slaap. Omdat de lessen vervallen tijdens de overname hadden we een wacht van 10 mensen, en dat is wel heel gezellig. Het is de bedoeling dat we morgen, de 13e dus, aankomen op Dominica. We moeten dan ook zelf ankeren etc, dus dat wordt nog spannend!