panama deel 2 17 t/m 25 januari

17 januari: Vanochtend gingen we weg bij de Indianen. Het was heel vreemd om afscheid te nemen van die mensen daar, want met sommigen heb ik best veel gepraat enzo. Vooral met de kinderen heb ik veel gespeeld, en ze gingen helemaal aan me hangen toen ik weg wou gaan. We moesten eerst hetzelfde meer oversteken als waar we op de heenweg over waren gegaan, maar nu waren de golven veel hoger. Mijn tas lag helemaal voorin, en ik kon dus niet bij mijn regenjas of hoes voor over mijn tas. Ik heb zoveel mogelijk in jassen van anderen geschuild, maar na een tijdje was ik zo nat dat ik het heb opgegeven. Ik was echt van top tot teen helemaal doorweekt door alle opspattende golven. Daarna hebben we bijna 3½ uur in de bus gezeten voordat we bij ons hostel waren. Ondertussen zijn we Panama City doorgereden en dat was echt een wereld van verschil . Ik vind het zo vreemd dat je in 4 uur gewoon van de primitiefste vorm van leven naar een stad die bijna alleen maar bestaat uit wolkenkrabbers van 60 verdiepingen hoog. Toen we uiteindelijk bij het hostel aankwamen was ik suuuuuperblij! Het was een heel groot koloniaal huis met een stuk of 8 kamers die voor gasten werden gebruikt. De onderverdieping zag er een beetje slecht uit, wel kozijnen en gaten, maar geen ramen en vooral plastic stoelen, maar de tuin en de bedden maakten alles goed. De tuin is namelijk een stuk grasveld met bomen erop waar megacavia’s rondlopen, en meteen daarachter begint een jungle. Het waren echt veel bredere bedden dan op de boot, en zeker beter dan matjes die halverwege de nacht leeglopen, en er waren per kamer van 8 mensen 3 douches! Het is zo vreemd hoe blij je kan zijn met zulke kleine dingen na 6 dagen in het oerwoud, maar zelfs van zachte handdoeken werd ik vrolijk. Het enige rotte was dat ik nog steeds echt last had van buikpijn, en dat ik van het eten niet heel erg heb kunnen genieten. Gelukkig hebben ze wifi, dus ik heb me zeker niet verveeld!
18 januari: Ik zou vandaag eigenlijk mee naar het Panama kanaal en de stad in gaan, naar het oude gedeelte (Casco Viejo), maar ik voelde me zo slecht dat Marit en ik hadden besloten dat ik gewoon in bed zou blijven liggen. Ik vind het echt heel jammer want dat leek me echt heel leuk om te zien, zeker in contrast met het nieuwe Amerikaanse gedeelte. Ik heb de hele dag eigenlijk niks anders gedaan dan slapen en in bed liggen, want ik kon niks goed eten. ’s Middags heb ik met mijn ouders en vriendinnen geskyped, en dat heeft me zo opgevrolijkt dat ik besloot om iets van boullion met crackers te gaan eten, die me door Marit gebracht werden :) Na een aantal happen kreeg ik weer door waarom ik vanochtend niks gegeten had, en ben ik maar weer gestopt. Eerst was het het plan om ’s middags toch naar de ambassade gegaan, maar ik was aan het slapen rond de tijd dat de rest daar was dus Marit heeft me laten liggen. Ik heb eigenlijk ook de hele dag last van koppijn gehad, en ik hoop dat het snel over is.
19 januari: Vanochtend voelde ik me echt veel beter, ik heb wat fruit gegeten en bijna anderhalve boterham. ’s Ochtends gingen we een wandeling doen door de natuur hier want die is echt heel mooi. Na elke 20 meter stopten we omdat er een vogel of leguaan ofzoiets te zien was, maar ik was serieus bij elke stop alweer kapot. Na een uur ofzo zijn Jeltje en ik teruggegaan, want die was ook al dagen niet lekker. De weg terug vinden was een hele klus, maar met behulp van een aantal aardige mensen zijn we er toch gekomen. ’s Middags gingen we naar een botanische tuin en daar ben ik wel gewoon meegegaan. Er waren ook een aantal dieren bij, onder andere een jaguar en een krokodil, best leuk om te zien. ’s Avonds heb ik weer wat normaal eten gegeten, en het ging wel redelijk. Het eten hier is trouwens echt heel lekker!
20 januari: Vanochtend mochten we uitslapen, net alsof ik nog niet genoeg had geslapen afgelopen dagen. Na het ontbijt werden de groepjes voor de reis naar Bocas bekend gemaakt. Het is namelijk de bedoeling dat we van 26 tot 31 januari in 3 groepen vanaf Santiago naar het schip toe reizen en ondertussen allemaal activiteiten doen enz. Ik dacht eerst echt van wat een rotgroepje, maar toen ik erover ging nadenken vond ik het eigenlijk best wel leuk. Ik heb namelijk een groepje met allemaal mensen waarmee je wel wat dingen kunt gaan ondernemen en die niet perse in de luxte hostels willen zitten en op het strand gaan liggen. Dat vind ik ook heel leuk, maar als ik dan in Panama ben wil ik wel iets van Panama zien, en niet alleen het strand, want die zie ik al genoeg. Daarna zijn we naar de ruïnes van de allereerste nederzettingen van de stad geweest, maar daar heb ik niet zo heel veel van gezien omdat we met ons groepje bij elkaar zijn gaan zitten om alvast wat dingen te bespreken. Na de ruïnes gingen we voor het contrast naar een Amerikaanse mall. Dat ding was echt suuuuupergroot, en je had op een bepaalde plek een stuk bovenverdieping waar ongeveer 500 tafels met stoelen stonden en een stuk of 30 take-away restaurantjes. Van Mac Donalds en Pizza Express tot smoothiezaken, echt alles wat maar fastfood kan worden genoemd was er. Ik heb een heerlijke pizza gegeten, en met 8 meiden zijn we daarna verder gegaan om te shoppen! Dat viel alleen een beetje tegen, want ze hadden qua kleren bijna alleen maar heel dure merken. Uiteindelijk heb ik een heel leuk shirtje van Guess weten te scoren dat niet 80 dollar was. Achteraf bleek dat er 2 soort van V&Ds waren in een ander gedeelte van de mall, maar de mall was zo groot dat we die niet gevonden hebben. Het was wel echt heel gezellig, en ’s avonds hebben we lekker in het hostel gegeten.
21 januari: Vandaag stond in het teken van onze reis van komende week voorbereiden. Onze groep begon heel goed, ik had met Britt de taak om een leuke route uit te stippelen. Na een uur bleek alleen dat er in heel Panama op ongeveer 10 plekken hostels te vinden zijn, maar dan wel meteen heel veel. Er waren dus maar heel weinig routes mogelijk, en we mochten en wilden niet hetzelfde doen als de andere groepen. De andere groepjes hadden allemaal iPhones en andere dingen met internet, en ons groepje had er maar 3 dus dat was best vervelend. Toen we eindelijk naar hostels wilden gaan kijken bleek dat de andere groepjes al bijna alle hostels in onze prijsklasse hadden geboekt of gereserveerd, en moesten we weer helemaal opnieuw beginnen. Omdat we 40 dollar p.p. per nacht krijgen kunnen we gewoon niet in duurdere dingen gaan zitten. Elke keer was er wel weer iets dat niet lukte en het was zo frustrerend. Op een gegeven moment kwamen er ideeën als gaan vliegen, terwijl de afstand ongeveer 500 km is en we 5 dagen hebben, en werd ik een beetje chagerijnig. Marit hielp af en toe een beetje, maar niemand had er meer zin in omdat we elke keer werden teleurgesteld en we nu heel veel ideeën voor de route hadden, maar geen enkele goede. Rond het avondeten heb ik nog met een groep meiden geskypet en per ongeluk een sweet sixteen een beetje verstoord, en het was echt heel leuk! Na het eten gingen we de afgelopen dagen nabespreken, en daarna met ons groepje deze dag en dat was wel echt even fijn om te doen omdat het niet heel goed ging vandaag. We hadden besloten om een leider aan te wijzen voor morgen, en dat ben ik geworden. Ik heb er zin in,maar makkelijk zal het niet worden.
22 januari: Na een nachtje slapen keek iedereen weer met een frisse blik tegen de reis aan en alles ging veel beter dan gisteren. We zijn meteen op andere manieren op zoek gegaan naar hostels, en een paar mensen hadden de eigenaar van dit hostel gevraagd. Die man had echt een heel leuk idee, heel anders dan waar we eerst aan dachten en best ver om, maar echt geweldig! Daar was iedereen het mee eens en dat plan hebben we meteen verder uitgewerkt. Jaap had ’s middags een opdracht over punten die je wilde verbeteren aan jezelf, en die hebben we in groepjes gedaan. Ik vond hem best nuttig. Opeens was een van de jongens terug die een paar dagen in Panama City had gezeten omdat zijn vader daar was, met de mededeling dat hij binnen een paar uur weg was. Toen bleek dat zijn school niet meer wou meewerken en bijna geen opdrachten van school gekregen. Omdat hij al een keer was blijven zitten en dat echt niet nog een keer wilde, heeft hij besloten terug naar huis te gaan. Dit kwam wel echt als een schok voor ons allemaal, omdat niemand het had verwacht en omdat we diezelfde dag nog afscheid moesten nemen. 2 uur later was hij ook echt weg, en het afscheid was best moeilijk en heel onwerkelijk. ’s Avonds moest ik helpen in de keuken, en dat was best gezellig met de Oempa Loempa-achtige mensen die het eten verzorgen. Na het eten hebben we de laatste dingen voor de reis geregeld, ook alle hostels gebeld, en het gaat echt geweldig worden!
23 januari: Vanochtend zijn we weggegaan bij Guido’s House en er stond een roze privébus op ons te wachten. Het was zo fijn dat we niet met onze megatassen op schoot hoefden of op de grond hoefden te zitten omdat er geen plek meer was. We zijn ondertussen een keer bij een heel mooi strand aan de Stille Oceaan gestopt, en hebben daar even pootje gebaad. Met de lunchstop erbij hebben we zeker 5 uur gereden, en toen kwamen we bij onze volgende bestemming aan, een soort van landbouwschool/internaat dat is opgezet door paters en dus wel christelijk is. We slapen met alle meiden op een kamer, en ik lig boven in een stapelbed en ik ben echt bang dat ik eruit ga vallen omdat het bed zo smal en fragiel is. Een van de stichters leeft nog en is Nederlands, en hij heeft een praatje gehouden over het ontstaan van dit internaat en heeft meteen zijn hele levensverhaal verteld. Het was een beetje saai maar die man was echt leuk.
24 januari: Vanochtend kregen we een rondleiding over het terrein en dat is best wel groot. Ze hebben hier echt heel veel kippen, een stuk of 100 koeien en een aantal varkens. De kleine varkens zijn echt heel schattig! We hebben ook een gedeelte van de akkerbouwvelden gezien, maar dat boeide me echt niet. Ik vind de dieren veel leuker eigenlijk. ’s Middags zijn we even naar een chinzensupermarktje geweest en hebben we ijsjes gegeten. Daarna kregen we allemaal een jongen aangewezen waar we de vandaag & morgen mee gingen werken. Mijn jongen heet Erick en is bijna 17. We moesten Spaans praten, want hij kan helemaal geen Engels, niemand eigenlijk. Het ging best goed, maar het bleef handen en voeten werk af en toe, en gelukkig had ik een miniwoordenboek. Na het eten heb ik nog even gevoetbald en een aantal rondjes gerend en trappen op en af gerend om maar iets aan mijn conditie te doen. Het was echt heerlijk om even goed te bewegen.
25 januari: Vandaag heb ik een groot gedeelte van de dag met Erick meegelopen. Ik hoefde gelukkig pas om half 8 op te staan, de mensen die koeien gingen melken al om 5 uur. Na het ontbijt liepen we naar de kippen toe en gingen we bakken eten bijvullen. Het leek echt heel moeilijk om goed te doen, maar er zat een heel makkelijk trucje achter, dus weer wat geleerd! Daarna gingen we eieren rapen, en soms zitten er wel 3 kippen in een hokje terwijl ze net zo goed naar de lege ernaast kunnen lopen. Je moet dan al die kippen oppakken en de eieren weghalen, en dat is soms best eng. Op een gegeven moment besloot ik om toch maar zelf die kippen op te gaan pakken, en het ging best goed. Na een uur of 2 waren we klaar en hadden we even vrije tijd. ’s Middags hebben we weer hetzelfde gedaan, en in 4 uur hebben die kippen echt bijna 800 eieren gelegd. Na een paar uurtjes waren we weer klaar met alle eieren pakken, schoonmaken en in doosjes doen. ‘s Avonds hebben we de jongens nog een lesje Engels gegeven in het Spaans, en dat willen ze allemaal echt heel graag. Daarna was er een klein bandje en die begon allemaal Spaanse soort van carnavalsmuziek te spelen, echt heel gezellig! We hebben nog een tijdje met de jongens gedanst en je werd echt door 5 jongens tegelijk gevraagd,wat wel begrijpelijk was omdat ze daar met alleen jongens zitten.