Mijn eerste schooldagen en zaterdag -2, 3 en 4 mei

Woensdag had ik vrij, vanwege de dag van de arbeid, dus donderdag was mijn eerste schooldag. Ik was niet echt zenuwachtig ofzo, maar vroeg me wel een beetje af hoe iedereen zou reageren en was gewoon nieuwsgierig naar alles. Toen we op school aankwamen (Macarena´s moeder bracht ons met de auto, want het was te ver om te lopen en bijna niemand gaat hier met de fiets of bus) waren er al een paar vriendinnen van Maca en daar ging ze vrolijk mee praten. Eerst was het een beetje ongemakkelijk want ze waren heel snel in het Spaans aan het praten en ik stond er maar een beetje bij. Gelukkig duurde dat maar een paar minuten want toen kwamen er een heleboel andere vriendinnen die wel een beetje Engels praatten en het heel leuk vonden om met mij te praten. Ze wilden alles (en dan ook echt álles) van me weten, maar ik vond het wel lief. Macarena is bijna 14, en ik zit dus ook bij kinderen van die leeftijd in de klas, het is een beetje onze tweede of misschien derde klas. Eenmaal in het klaslokaal kwamen er allemaal mensen naar me toe, tot grote ergernis van de leraar, en bleven maar dingen vragen en proberen mijn naam uit te spreken. Het tweede uur had ik wiskunde, en daar gingen ze dus ook tweede klas stof behandelen. Nu is wiskunde een van mijn betere vakken en beheers is de tweede klas stof wel aardig, dus ik ging even meedoen met hun sommen. Het waren redactiesommen dus het duurde steeds een tijdje voordat ik snapte wat er gevraagd wers, maar dan kon ik ze ook oplossen. Mijn "klasgenootjes" waren ontzettend verbaasd toen bleek dat ik het antwoord goed had, zelfs toen ik ze probeerde uit te leggen dat ik een aantal klassen hoger dan hen zit. School begint hier trouwens om kwart over acht, en ze hebben zes lessen van een uur, met na het derde uur een half uur pauze. Ze zitten ook bijna alle lessen in hetzelfde lokaal en de leraren wisselen, met uitzondering van praktijkvakken zoals muziek, technologie en kunst.Het derde uur had ik Engels, en door een of ander wonder kwam Nederland erin voor, met de Elfstedentocht. Ik heb echt heel hard moeten lachen toen ze die tekst gingen voorlezen over hoe iedereen Elfstedentocht uitsprak. Toen de docent doorhad dat ik uit Nederland kwam moest ik het voor gaan doen, en op een gegeven moment lag de hele klas dubbel. Het vierde of vijfde uur had ik muziek, en toen ik binnenkwam kreeg ik meteen een knuffel en twee kussen van de lerares, gevolgd door een waterval in Spaans. Die vrouw is echt super aardig en hielp me met alles, ik mocht fijn klokkenspel gaan spelen omdat ik zei dat ik niet zo muzikaal was. Na school heb ik niet zo heel veel meer gedaan, het was een beetje te warm om iets te gaan doen maar ik heb wel een beetje met de familie gepraat. Vrijdag heb ik op school José ontmoet, mijn contactpersoon van deze school, en een tijd lang met hem gepraat en overlegd over hoe ik mijn onderzoek het beste uit kon gaan voeren etc. Ik heb hem toen ook het Nederlandse schoolsysteem uitgelegd, en het bleek later dat hij dat meteen in zijn volgende les aan zijn klas uit heeft gelegd. José spreekt vloeiend Engels en het was heel fijn om weer even met iemand te kunnen praten zonder communicatie storingen, want die heb ik al genoeg in het Spaans ;) Hij had me ook aan een paar leerlingen van mijn leeftijd voorgesteld, en die namen me in de pauze meteen op sleeptouw en waren heel aardig en gezellig. Na school ging ik met Macarena mee naar dansen. Ze had eerst een uur spitzenles en die heb ik doodleuk zonder spitzen mee gedaan, toen een uurtje vrij en toen nog een uur modern. In dat tussenuur hebben Macarena, een vriendin van haar die uit Amerika komt en ik een beetje door Tomares rondgelopen. Overal kwamen ze bekenden tegen, alle jongeren lopen hier gewoon een beetje op straat rond. Na het uurtje modern, dat overigens heel gezellig was, zijn we even naar het zwembad gereden. Ik had namelijk aan een vriendin van Maca die zwemt gevraagd of ik een paar keer in de week met hun mee kon trainen zodat ik niet te dik word met al dat lekkere eten hier, en zij zei dat dat goed was maar dat ik me wel aan moest melden. Dus wij naar dat zwembad, en na een heel verhaal dat ik half begreep werd afgesproken dat ik de volgende ochtend naar het zwembad zou komen voor een soort proeftraining of test ofzo. Die avond was een beetje rustavond, ik was aan het skypen toen de moeder opeens aankwam en vroeg of ik met Jose (macarena´s broer van 19) en wat vrienden wat ging eten. Dat leek me wel leuk, dus ik ging mee. Zijn vrienden waren allemaal heel aardig, en hoewel ze slecht of geen Engels praatten heb ik toch heel leuk met ze gepraat in een mengelmoes van Spaans, Engels en gebarentaal.
Vanochtend moest ik vroeg op, want ik had zwemtraining.Toen ik in het zwembad aankwam zag ik meteen het meisje dat ik kende, en zij ging me alles wijzen en aan iedereen voorstellen enzo, heel leuk. Het team bleek van mijn niveau te zijn dus dat kwam heel goed uit, en ze hadden vanmiddag een wedstrijd. Op een gegeven moment vroegen ze mij of ik mee wou. Ik dacht eerst om te kijken, maar toen bleek dat er een meisje had afgemeld en ik haar polaats in ging nemen. Vanaf dat moment was mijn naam dus Dimitra Kampyli. Niet echt de makkelijkste naam ooit; ik moest er ook even op oefenen. Na de training ben ik naar huis gegaan en heb even wat in de zon gezeten (zelfs met een dikke laag zonnebrandcreme was ik na een kwartier al rood) en om 3 uur werd ik alweer opgehaald voor mijn wedstrijd. Eerst moesten alle kleintjes en het was echt heel gezellig. Het is misschien heel kinderachtig, maar iedereen bood me zijn of haar snoep en eten aan, en begon met me te praten en daardoor voelde ik me meteen geaccepteerd. De meesten waren wel jonger dan ik, maar ik heb heel veel plezier gehad. Toen we eindelijk mochten zwemmen viel ik bijna door de mand. Het zusje van Dimitra/mij zwom namelijk in de serie voor mij, maar die was er ook niet. Ik reageerde dus toen er Kampyli geroepen werd, maar het bleek "mijn" zusje te zijn. Ik moest door twee aanwezigheidscontroles en toen ging de klokker ook nog eens vragen hoe je mijn naam schreef. Ik moest 50 school zwemmen, en iedereen van mijn team die al gezwommen had was bij het keerpunt gaan staan om me aan te moedigen. Daardoor begon ik te lachen en kreeg ik water in mn mond. Ik denk dat het wel duidelijk is dat ik niet heel snel gezwommen heb, maar ik was desalniettemin eerste van mijn serie. Vrij snel daarna moest ik nog een keer zwemmen, 100 vrij dit keer. Ook deze heb ik verpest, maar ik was derde van "mijn" leeftijdscategorie dus als ik wil mag ik meedoen aan de finale, over drie weken. Na de wedstrijd werd ik opgehaald en toen ik thuis kwam ben ik een rondje met Ana (moeder van Maca) gaan lopen met de hond. Zij praat alleen Spaans, maar toch kan ik best goed met haar communiceren. Zij helpt mij met mn Spaans en ik begin echt een goede band met haar te krijgen. Daarna heb ik nog een tijdje met haar en Rafa (vader van Maca) gepraat, en daarna ben ik dit blogje gaan schrijven. Morgen gaan we waarschijnlijk naar het strand en ´s avonds ga ik naar de voetbalwedstrijd van de club van Sevilla.
Ik hou jullie op de hoogte!