Panama tot Cuba 30 januari tot 13 februari

De 30e zijn we na het uiteten weer aan boord gegaan. Het voelde echt een beetje als thuiskomen na vakantie, zeker ook omdat Martin, Anne en Els ook aan boord waren en on verwelkomden. We hebben toen ook de kamerindeling gekregen. Ik heb geen hele leuke kamer, maar ook niet de ergste. Het is wel jammer dat ik weer in de kleinste kamer lig, en dan ook nog op het bed waar de minste frisse lucht komt. Daar lag ik de allereerste keer ook, dus op zich wel een oud vertrouwd plekje. We hebben daarna ook nog onze spullen uitgepakt, of in ieder geval een gedeelte, en ook de spullen die in hut 5 lagen (alle spullen die aan boord bleven). Rond half 2 was het eindelijk stil in onze kamer en konden we gaan slapen.
De volgende dag hebben we een evaluatie gemaakt van de reis, en een powerpoint waarmee we de dingen die wij hebben meegemaakt gaan presenteren aan de andere groepen. ’s Middags heb ik een tijdje geholpen met de zeilen weer aan de giek en gaffel vastmaken, want een aantal zeilen waren ervanaf gegaan omdat er scheuren in zaten. Gelukkig was alles weer gerepareerd. Ik heb een stuk of 10 toetsen binnengekregen, en ik hoop dat ik ze allemaal kan maken, maar ik denk het niet. Na alle dingen die aan het schip moesten gebeuren zijn we meteen weer verder gegaan met school, want iedereen moest heel veel inhalen.
Op 1, 2 en 3 februari heb ik heel erg veel aan school gewerkt. Op de 2e vertrokken we ’s ochtends naar Costa Rica, waar we alleen even zouden aanleggen om Monique (degene die met een paar anderen vanuit Amsterdam alles voor ons regelt en waar we in de voorbereiding ook heel veel mee te maken hebben gehad) en een paar spullen op te halen, en om te tanken. Rond het avondeten zijn we aangekomen in Porto Limon. De dag erna heb ik ook nog aan school gewerkt, maar dat werd verstoord door een minder fijne ontdekking: we hadden luizen aan boord. Het was al vanaf dat we terug waren in Panama een beetje onzeker, en een van de stuurlieden had er ook last van en we dachten dat we het goed bestreden hadden, maar dat bleek niet zo te zijn. Een aantal leerlingen hadden ook last van luizen, en toen is iedereen gecontroleerd. Ik had waarschijnlijk niks, maar misschien toch een paar neten en ik heb wel gewoon in de shampoo gezeten. Iedereen is gekamd en gecontroleerd en op een paar mensen na is ook iedereen geshampood. Gelukkig kwam Monique met iets leuks: een filmpje van de ouders! Wij hadden namelijk voor hun als verrassing een lipdub gemaakt, en als reactie daarop hadden zij een filmpje gemaakt voor ons, echt heel leuk!
Op 4 februari konden we eindelijk vertrekken vanuit Costa Rica. We zijn al die tijd aan boord gebleven en we zouden eigenlijk ook al veel eerder weg zijn gegaan maar er waren een paar probleempjes met tanken. Ik heb in de dagen erna eigenlijk alleen maar heel veel aan school gewerkt en wacht gedraaid. Ik heb de 8 tot 12 wacht, en dat vind ik de fijnste. De mensen in mijn wacht zijn echt aardig en gezellig, dus qua wacht heb ik zeker geluk.
Op 7 februari had ik weer een keer keukenploeg, maar dit keer had ik echt met leuke mensen. Het blijft niet mijn favoriete bezigheid, maar met wie je zit maakt echt veel uit. Als lunch hadden we spaghetti met een heel lekker bechamelsausje, brocolli en stukjes gemarineerd varkensvlees gemaakt. Ondanks dat we alles goed gepland hadden waren we een beetje uitgelopen, en rond 3 uur waren we eindelijk klaar met de afwas en keuken schoonmaken. Omdat er geen room meer was hadden we meel gebruikt voor het bechamelsausje, en we hebben blijkbaar het laatste beetje meel opgemaakt aan onze cherry-crumble. Die was best lekker, niet speciaal met wel chill. Als avondeten hadden we bruchettas gemaakt, en die dingen zijn echt de beste uitvinding ooit; ze zijn zo lekker!
8 en 9 februari hebben we een aantal speciale dingen gedaan. De 8e kregen we van Monique een lesje over leiderschap en alles wat ermee te maken heeft. Dus ook om te leren hoe je andere mensen aanstuurt, kritiek leren ontvangen en geven, wat het verschil is tussen managment en leiderschap etc. De 9e was de wind echt verdwenen. Omdat we nog maar heel weinig afstand hoefden af te leggen en we niet te vroeg in Cuba aan mochten komen ging de motor niet aan en lagen we met zeilen wat te dobberen. Mijn ochtendwacht was echt heerlijk, omdat er geen wind was hoefde je ook niet te sturen dus we lagen wat te zonnen en te kletsen aan dek! Na de lunch hadden we de tweede stilte-oefening met Els. Deze keer was het de opdracht om terug te kijken op de doelen die je je gesteld had begin Panama en om nieuwe doelen te stellen. We lagen echt stil, en het was echt heerlijk om even niets te horen en zien behalve de zee. Na de oefening kwam Martin met de mededeling dat jullie in Nederland schijnbaar ijsvrij hadden, en wij dus ook. Hier had niemand problemen mee, vooral de mensen die lesdag hadden niet, en ik heb ook lekker gezwommen. Na het zwemmen had ik evaluatie van de afgelopen 3 maanden met Monique, en toen besefte ik weer even hoeveel geluk ik had om mee te mogen! De avondwacht was weer hetzelfde, alleen dan zonder zon. Op 10 februari had ik mijn allerlaatste lesdag, en ik heb echt veel aan school gedaan en mijn hele Engels proefwerk voorbereid (dus opdrachten maken, grammatica oefenen en woordjes etc. leren) en daarna gemaakt. Zo raar dat we hier thuis 2 maanden ofzo over doen. ’s Avonds kregen we het programma van Cuba te horen en we gaan niet in de gastgezinnen, daar baal ik echt van. De Cubaanse regering heeft het niet goedgekeurt, en hun wil is wet. De enige manier waarop het wel zou kunnen is als we eerst 2 weken op het land werken, en dat is niet zo’n leuke invulling. Gelukkig is het programma wat we nu hebben ook heel leuk, dus het komt wel goed.
11 februari was echt een hele hectische dag. Het was de bedoeling dat rond 4 uur alles gecontroleerd zou worden door de autoriteiten van Cuba, dus voor die tijd moesten alle spullen ingepakt en in twee hutten, alle hutten schoon, keuken schoon (en dat is echt een hel) dagverblijf schoon, dek schoon, ALLES SCHOON dus. Wij hadden de 8 tot 12 wacht, en er moest echt heel veel gebeuren. We waren met 5 man, iedereen moest zijn eigen troep inpakken, er moest worden gestuurd en uitgekeken, er moest ook nog worden geluisd én een aantal andere taakjes, zoals alle keukenkastjes schoonmaken etc. moesten wij ook doen. Na de lunch kregen we het geweldige nieuws dat we in een andere haven 180 mijl verderop moesten aanleggen. In Cuba is het dus schijnbaar normaal om 4 uur van te voren op te bellen met de mededeling dat de regering toch heeft besloten om het anders te doen. Omdat we net 2 dagen op zee hadden liggen dobberen met geen wind, en we nu de hardste tegenwind kregen die we ooit hadden gehad (25 knopen dus ongeveer 45 km/h) en daar tegenin moesten motoren was niemand echt blij. De boot ging ook echt heen en weer alsof het een achtbaan is en tijdens de wacht was het ijskoud; niet de geweldigste dag dus. De volgende dag had ik eindelijk weer een vrije zondag. Ik heb vooral geslapen en de keukenploeg geholpen omdat de boot echt heel veel bewoog en ze niks konden maken. Alles ging over de vloer, en zelfs op slipmatjes bleef niks staan. Buiten is het zelfs met een lange broek en trui aan koud, het begint weer op het stuk naar Tenerife te lijken. Na nog een hectische wacht, omdat weer alles schoongemaakt moest worden, kwamen we de 13e aan op Cuba.